سلام
دوم مرداد ماه سال 1392
با جمعی از دوستان و اهل و عیال و خانواده رفتیم سرین جای همه دوستای عزیزم خالی ، هوا عالی بود عالی عالی ! چرا عالی ؟ الان میگم به خاطر اینکه مه غلیظی داشت که جلو چشمتونو نمیدیدین ! من عاشق این هوام ... مه سنگین و هوای سبک ...
چند تا عکس هم گرفتم که چون توی مه گرفته شده ممکنه یکمی از کیفیتش کم شده باشه شما ببخشین برا هرکدوم از عکسها هم توضیح میذارم امیدوارم خوشتون بیاد .
مه دارنا
مه روستا
اینم یه نمای دیگه از روستای سرین از سمت الاشت
اینم آقا الاغه مشغول چرا ... بی خیال عالم .. :))
مسجد شهر زیبای الاشت توی مه
نوشته شده در شنبه 9 شهریور 1392 توسط شهرام رامی |
نظر ()
سوادکوه در دوران مختلف تاریخ، محدوده ثابتی نداشته و همواره حدود و مرز آن در اثرعوامل طبیعی، اقتصادی و سیاسی تغییر یافته‌است.کشفیات باستان‌شناسی بهمراه اسناد و مکتوبات تاریخی حاکی از آن است که سوادکوه از نواحی کهن طبرستان وایران بوده و انسجام بافت اجتماعی و فرهنگی آن در دوران اساطیری ایران ریشه دارد. این ناحیه همواره در تعیین مسیر تاریخ طبرستان حضور مؤثر داشته و مورد توجه حکام دولت مرکزی بوده‌است. مورخینی مانند ابن اسفندیار تا قبل از قرن دهم هجری قمری آنرا جزئی از تپورستان در ایالت فرشوادگر ذکر کرده‌اند که از شرق تا جرجان، از غرب تا دیارآذربایجان، از جنوب تا نواحی ری، قومس و دامغان وسعت داشت.
ایالت فرشوادگر که در آثار مورخینی نظیر استرابون یونانی، ابن اسفندیار، میر ظهیرالدین مرعشی و کتاب اوستا از آن یاد شده ترکیبی از واژه‌های تبری فرش به معنی دشت و جلگه، واد به معنی کوه و گر به معنی دریا ذکر شده‌است. در برخی دیگر از منابع تاریخی مانند التدوین آمده که نام قدیم سوادکوه پتشخوارگر و پتشخرگر بوده و فرمانروایان و امرای بسیاری از این منطقه برخاسته و وقایع تاریخی مهمی نظیر ورود و سکونت فریدون پادشاه پیشدادی، پیکاررستم پهلوان مشهورشاهنامه فردوسی با دیوان مازندران و عبوراسکندر مقدونی در جنگ باداریوش سوم پادشاه ایران آخرین پادشاه هخامنشی در این ناحیه روی داده‌است.
در روایات شاهنامه فردوسی و اوستا، کتاب دینی پیروان آئین زرتشت آمده‌است که سوادکوه در گذشته محل زندگی انسانهای متمدنی بوده که آئین دیوسنائی داشته واژهائی نظیر دیوا، دی، دوآزرک و دا که اکنون نیز در زبان بومیان این نواحی رایج میباشد، از آن روزگاران به یادگار مانده‌است. نشانه هائی نیز از آئین میترائیسم ومهر پرستی در قرون اولیه میلادی و اواسط حکومت پادشاهان ساسانی، در این ناحیه وجود داشت. در زمان یزگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی ایران، حکومت سرزمین سوادکوه به ولاش واگذار و لقب فرشواد جر شاه به او اعطا گردید.
نوشته شده در دوشنبه 5 تیر 1391 توسط شهرام رامی |
نظر ()
و اما سرین . . . (SERIN)
سرین ، روستای باصفای ماست ... در جای جای این روستا ، صداقت و صفا موج می زند . هوای پاک و بی آلایش آن هر عاشق طبیعتی را شیفته خود می کند ، سکوت آن ، شلوغی و همهمه زندگی شهرنشینی را از یاد می برد ، تمام مشکلات زندگی در روستا هزاران بار زیباتر از مشکلات و بار سنگینی دلمشغولی های شهرنشینی است .
در کوچه های آن تاریخ جاریست ... از بیان آنچه که به چشمم میبینم و با روحم احساس می کنم عاجزم ، صدای شرشر آب چشمه امامزاده سرین که از دل سنگهای کوه برون می آید مانند نجوای عاشقانه آب که به سطح زمین رسیده گویی دلدار خود را می جوید ، اینجا همه عاشق می شوند! حتی سنگها !!! با جوشیدن چشمه هایش ، نفس کشیدن زمین را حس می کنم و با آن جان دوباره و زندگی دوباره ای می گیرم .
صدای شیهه اسبی که در میان درختان کوتاه به دنبال جفت خود می رود خود گویای هزاران سخن عاشقانه است و با آن زبان زیبا به ما ساده زیستن ، صداقت و عاشقانه در کنار هم بودن را می آموزند . به ما می گویند که زندگی زیباست ، اگر خود بخواهیم و سخت نگیریم ...
با طبیعت می شود انس گرفت وقتی که در دل چیزی جز سادگی نباشد ، بدانیم در این دنیا جایی هست که همه چیز در جای خودش قرار دارد ، همانطور بکر و دست نخورده ، ما در دنیای اینترنت ، کامپیوتر ، ماشین ، موبایل و ... تصور می کنیم همه چیز داریم اما ، با دیدن اینجا می فهمیم آنچه نداریم سادگی ، صفا ، صمیمیت ، سکوت و از همه مهمتر عشق ... نداریم! همه در کنار هم هستیم اما هیچ نداریم !
اینجا خدا را می توان بیشتر احساس کرد و دید ، با نفس کشیدن زمین ، با کوههای سربه فلک کشیده ، با نمناکی مه غروب ، با شنیدن آواز پرندگان ، فریاد چوپانها بر سر گوسفندان بازیگوش ، ندای گاوها در هنگام غروب ، دیدن ستارگان بیشمار در شب مانند چلچراغ آسمان که گویی می شود آنانرا با دست چید . می توان به خدا بیشتر نزدیک شد ، وقتی به بالای کوه می روی او را نزدیک تر احساس می کنی و فکر می کنی فقط صدای تو را می شنود چون به او از بقیه نزدیکتری !
نوشته شده در پنجشنبه 6 آبان 1389 توسط شهرام رامی |
نظر ()
تبلیغات 
مطابق با سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵، آلاشت دارای ۲۸۷ خانوار و جمعیتی معادل ۹۷۶ نفر میباشد که ۴۷۸ نفر مرد و ۴۹۸ نفر زن میباشند. جمعیت باسواد شهر کلاً ۷۴۴ نفر میباشد که شامل ۳۹۰ نفر مرد و ۳۵۴ نفر زن میشود. در این شهر کلاً ۱۷۳ نفر بی‌سواد میباشند. آلاشت از چند محله تشکیل شده و نام خانوادگی بیشتر اهالی، پسوند همان محله را نیز دارد. یکی از سرگرمیهای سالخوردگان آلاشت، جمع آوری گیاهان داروئی در فصل بهار است.
